De heren ereleden……
Dit jaar bestaat Crescendo 100 jaar. En dat gaan ze vieren! Op de website en in de Sylboade zal er veel over te lezen zijn. Maar we trappen het jubileumjaar af zoals het hoort: een gesprekje met de twee ereleden!
Op een zonnige(!) januari ochtend praat ik met Leo vd Goot en Lieuwe Ypma. We zijn bij Leo thuis en krijgen een lekker kopje koffie van mevrouw vd Goot. Al gauw komen er allerlei dingen boven…… Beide heren zijn al heel lang lid van Crescendo. Lieuwe werd erelid in 1999 en Leo in 2014. En erelid word je na 50 jaar lidmaatschap. Reken maar uit! En er zijn maar twee ereleden hè! Ze hebben allebei hun sporen bij Crescendo weldegelijk verdiend. Allebei bestuursfuncties vervuld, jaren meegespeeld in het orkest en jaren hand en spant diensten verleend. Lieuwe is voorzitter geweest en Leo was penningmeester.
Het korps bestond in die tijd voornamelijk uit mannen. Ze realiseren zich dat dat behoorlijk veranderd is want tegenwoordig zijn er veel meer vrouwen bij betrokken….. Er
werd lx in de week geoefend en wel op dinsdagavond in het dorpshuis. Dirigent Meine Verbeek is jarenlang hun inspiratie daarbij geweest.
Je had ook nog het jeugdkorps: Trijeklank. Als zij gingen oefenen moest eerst de boel klaargezet worden. Dus: met stoelen sjouwen, alles op z’n plek, muziekstandaarden. Die stoelen waren zo zwaar dat je er vrolijk van ging transpireren. Voor muziekprojecten op school moesten de instrumenten natuurlijk ook mee…. Allemaal werk van Lieuwe met bakkersbusje! Die instrumenten waren eigendom van Crescendo. Door de week werden ze in een schuur opgeslagen. Ging prima! Leo haalde en bracht ze naar het dorpshuis. Hij was ook degene die het onderhoud van alle instrumenten deed. Daar zaten best veel uurtjes in. Ga maar na…. Dit hebben ze zo’n 10 jaar gedaan…
Muziekles hebben ze trouwens nooit gehad. Douwe Osinga heeft ze het een en ander bijgebracht en dat was dat. Nu ja zo kan het dus blijkbaar ook!! En dan komen we te praten over de concoursen. Dat was hartstikke leuk om te doen, maar dan moest er natuurlijk wel extra worden geoefend. Zo gingen ze ook wel eens op studie weekenden. Ik geloof niet dat ze daar alleen aan het oefenen waren….
Het concours van Gaasterlàn staat ze nog goed bij. Eigenlijk hadden ze niet zoveel kans. Zo goed waren ze nou ook weer niet. Maar als er nou precies op het goeie moment dat je met z’n allen op het podium je stinkende best zit te doen een vliegtuig over komt……
Bingo!! le prijs!! In de pocket!!
Gemeente concoursen waren altijd in de buitenlucht. Stond je met z’n allen op een mooie plek te spelen. De optochten bij de feestelijkheden hier in Heeg waren even anders. Hartstikke gezellig, maar het lopen hè? Voor Lieuwe niet zo’n probleem met de sax, maar Leo daarin tegen: met de bas…. Niet zo leuk als je die bas om je nek hebt hangen en je ook nog eens geen idee hebt waar je je voeten neerzet…..
En dan dat oud papier ophalen!! Ze moeten er nu een beetje om lachen want als er een flink windje stond vlogen de kranten natuurlijk alle kanten op in zo’n open kar! En de grote hoeveelheid “gebakken lucht” van de lege of half lege dozen. Het ophalen ging toen nog met de trekker. Op de dyk was het best eng in het donker met de kinderen, die de straat over renden. Dat dat goed is gegaan……
Het oud papier ophalen was en is voor de .vereniging best belangrijk.
De mannen kijken er met veel plezier op terug op die tijd. Het was en is een hechte groep. Men dacht en denkt aan elkaar in voor en in tegenspoed! Hamme stuurt altijd een berichtje om ze op de hoogte te houden van de gang van zaken. Laat het feestje maar komen!!
Agnes de Groot.